Op 3 mei schreef ik hier al eerder over. Zie mijn schrijven van 3 mei 2020 voor de achtergronden. Op 3 november 2020 heeft de Rechtbank Roermond zestien uitspraken gedaan die de zaak verder onder spanning zet. Die uitspraken betreffen zestien (ja: zestien) gewonnen beroepen bij de Rechtbank omdat GS van Limburg weigert uitvoering te geven aan de PAS-rechtspraak.
De uitspraak van de Rechtbank spreekt voor zich. Met een beetje goede wil is die goed te lezen, ook door een niet-jurist. Voor een van die zestien uitspraak, zie hier. De andere vijftien uitspraken zijn identiek.
De uitspraak is simpel samen te vatten.
De door het Limbugse provinciebestuur verleende natuurvergunningen voor veehouderij zijn vaak half werk. Het provinciebestuur verleent enkel vergunningen voor de stalemissies in geval van veehouderij terwijl algemeen bekend is dat ook met het uitrijden van de mest hoge stikstofemissies optreden. Dit speelt vooral bij grondgebonden melkveebedrijven, dat wil zeggen de bedrijven die hun mest op eigen grond uitrijden.
Goed om te weten: melkveebedrijven zijn de grootste bron van de veehouderijgerelateerde stikstofemissies. En daarvan zijn de emissies als gevolg van het mest uitrijden een groot percentage (meerdere tientallen procenten). Kortom, emissies die alles behalve verwaarloosbaar zijn. En toch vindt het Limburgse provinciebestuur dat ze daar geen aandacht aan hoeven te geven. Zelfs nadat de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State in de bekende PAS-uitspraak van 29 mei 2019 heeft gezegd dat dat in strijd is met het recht. Dan kan de Rechtbank Limburg niet anders dan hard oordelen, en GS van Limburg een dwangsom van 15.000 Euro opleggen als ze niet tijdig hun besluiten aanpassen. GS moet zorgen dat de ondernemers een dekkende vergunning aanvragen.
In diverse (agrarische) media is veel boe-geroep te horen in reactie op deze zestien uitspraken. Gesteld wordt dat de koe die niet meer in de wei zou mogen lopen. Dat zijn onnozele discussies die weinig met de uitspraak van de Rechtbank Limburg te maken hebben. Dat kan simpel worden uitgelegd. Ja, ook de emissies vanwege het het beweiden van koeien zijn vergunningplichtig. Als het provinciebestuur een vergunning verleent dat moet een complete vergunning voor ALLE bedrijfsemissies worden verleend. Dus ook de emissies door het beweiden. Overigens is dat maar een klein deel van de totale emissies. En bovendien zijn die emissies lager dan bij een bedrijfsvoering waarbij de koeien permanent worden opgestald.
Nee, het is niet verboden om koeien te beweiden. Het punt is enkel dat het provinciebestuur geen onvolledige vergunningen kan verlenen. Alle bedrijfsemissies zijn vergunningplichtig, en niet enkel de helft daarvan. Als je een brood koopt bij de bakker dan moet je de echte prijs betalen, en niet enkel de helft. Als je een vergunning aanvraagt dan moet je een vergunning aanvragen voor alle bedrijfsemissies en niet enkel de helft daarvan.
Door de stikstofemissies vanwege het uitrijden van mest, het beweiden van dieren, de mestopslag, de bedrijfstransporten enzovoort te ‘vergeten’ wordt door het provinciebestuur verstoppertje gespeeld. Zelfs nog nadat de bestuursrechter heeft gezegd dat dat niet mag. Rechtsobstructie. Niks meer, en niks minder. Bestuurders zijn voor minder moeten aftreden.