Stikstofpolitiek in 50 woorden.
Voor het woordenboek, klik hier.
Politiek moet beleid opleveren. En beleid maken zonder het bestaande beleid te kennen is als een huis verbouwen zonder kennis. In de politieke discussie over stikstof duiken veel woorden op die vragen oproepen over de precieze betekenis en het politieke belang daarvan. Zowel in de juridische alsook in de politiek context kan de betekenis van begrippen nauw luisteren. Daarom het initiatief om dit stikstofwoordenboek samen te stellen. Hieronder worden in alfabetische volgorde bij de 50 belangrijkste begrippen een toelichting gegeven.
Bij elk begrip worden ook verwijzingen genoemd naar verwante begrippen. Met ook het lezen van die verwijzingen ontstaat een beter inzicht in de samenhang van de begrippen en het gebrek aan samenhang in het Nederlandse stikstofbeleid. De beleidsrot is anno 2021 ver doorgedrongen. Dit houdt nauw verband met welhaast dwangmatig neiging van bestuurders stikstof als een juridisch probleem te benaderen in plaats van als een ecologisch probleem (biodiversiteitscrisis). Los het ecologisch probleem op. Daarmee wordt ook het juridisch probleem opgelost. Andersom gaat niet lukken.
Doel van het stikstofwoordenboek is journalisten behulpzaam te zijn bij berichtgeving over stikstof maar ook bestuurders en ambtenarij te helpen een weg te vinden uit het stikstofprobleem zodat die na 40 jaar eindelijk tot een positieve afsluiting gebracht kan worden voor alle betrokken partijen. En dit dan graag zonder dat de belastingbetaler onredelijke uitgaven moet dragen, en de vervuiler geld krijgt. Wellicht dat ook deskundigen / onderzoekers die stikstofgerelateerde opdrachten krijgen een dienst wordt bewezen met dit woordenboek. Te vaak brengen deskundigen rapporten uit op basis van onvoldoende inzicht in de beleidspraktijk. Veel rapporten dragen daardoor slecht bij aan een oplossing of werken zelf contraproductief. Voor het oplossen van beleidsrot is met urgentie een scherpe probleemanalyse noodzakelijk van het gevoerde beleid. Het stikstofwoordenboek levert daar een bijdrage aan. Daarbij worden ook suggesties gedaan.
De eerste twee te nemen stappen zijn eenvoudig, urgent en onvermijdelijk. Zet een streep door vergunningenhandel. Daarmee wordt de latente stikstofruimte aangepakt. En daarmee wordt ook een einde gemaakt aan de schandalige praktijk dat de vervuiler geld verdient met vrijwel gratis verkregen vergunningen voor natuurschade. Ten tweede: voer een strikt conservatief verwachtingsbeleid met betrekking tot emissiereductierechnieken. De actuele stikstofregels laten nieuwe stikstofbronnen toe op basis van onbewezen en oncontroleerbare verwachtingen van milieutechnieken.
Deze twee maatregelen dienen enkel nog om te voorkomen dat de stikstofemissies kunnen toenemen (…). Kortom, maatregelen om te voorkomen dat de stikstofkraan nog weer verder open gaat. Vraag het de verantwoordelijke bestuurders, en gun hen daarbij geen enkele ruimte voor smoezen: waarom is dit nog steeds niet gebeurd? Zelfs deze twee maatregelen twee jaar na de PAS-uitspraak niet nemen is een belangrijke reden waarom het openbaar bestuur keer op keer ongelijk blijft krijgen van de bestuursrechter. Recent (8 december) opnieuw. Zie de uitspraak van de Rechtbank Oostbrabant over de Amercentrale. Ruim twee jaar na de PAS-uitspraak blijft de beleidsrot voortwoekeren. En blijft ook de ecologische schade zich ophopen. Dieren en planten gaan niet demonstreren op het Malieveld. Die leggen stil het loodje.