Aanstaande donderdag 3 mei om 09.30 uur zal de rechtszitting plaatshebben van het EU Hof van Justitie over de prejudiciële vragen van de NL Raad van State over het PAS.

Het PAS is een soort multi-vergunning voor alle toekomstige Nederlandse stikstofemissies veroorzaakt door verkeer, industrie, veeteelt / landbouw en huishoudens in de periode 2015-2021.

Ter zitting zullen Mobilisation en Ver. Leefmilieu betogen dat het PAS in strijd is met het Europees Recht.

Stichting Behoud de Peel is ook partij.

In totaal zullen 5 personen als vertegenwoordiger aanwezig zijn, waarvan 3 woordvoerders.

MOB en de Vereniging richten hun argumenten met name op de stikstof (ammoniak)emissies vanwege veehouderij.

Het Europees Recht, meer precies artikel 6 lid 3 Habitatrichtlijn, eist dat de NLse autoriteiten wetenschappelijke zekerheid moet hebben voordat één of meerdere activiteiten wordt toegestaan waarmee potentieel natuurschade optreedt bij Natura 2000 zones.

Nederland is het meest veedichte land van Europa en ver daarbuiten.

Onomstreden treedt al sinds de jaren 60/70 meervoudig hogere stikstofdeposities op dan milieuwetenschappelijk kan worden verantwoord.

De NLse regering meent met het PAS de natuurschade vanwege alle (alle !) stikstof-uitstotende activiteiten voor de volgende 6 jaar te kunnen verantwoorden.

De regering pretendeert daarmee niet enkel een glazen bol te hebben voor toekomstige emissies en deposities.

Bovendien meent het voldoende kennis te hebben van alle scheikundig-biologische processen van de gevolgen van stikstofdeposities op het complexe bodemleven voor zowel flora en fauna om de al decennia optredende schade in de hand te houden.

De Nederlandse regering stelt zich hiermee op als een ecologische tovenaarsleerling, als een kwakzalver die een levensbedreigende infectieziekte denkt te kunnen bestrijden met paracetamol.

Tot op heden hebben de NLse autoriteiten zich bij herhaling niet laten kennen als erg bijzonder krachtdadig of deskundig op het gebied van natuurbeheer.

Tot slot valt op dat Ver. Natuurmonumenten – de eigenlijke probleemeigenaar – onverminderd verstek laat gaan, en daarmee haar verantwoordelijkheid grondig blijft verzaken.